Wdowi garb - opis, rehabilitacja i fizjoterapia
Opis schorzenia
Wdowi garb to charakterystyczne zgrubienie tkanki łącznej w odcinku szyjnym kręgosłupa, który przypomina półkole. Zgrubieniu towarzyszy przygarbiona pozycja ciała, pogłębiona kifoza piersiowa oraz wysunięcie głowy i barków w przód. W okolicy połączenia szczytowo- potylicznego drobne mięśnie są w „skróceniu” ze względu na wysunięcie głowy, ustawienie jej w wyproście-zwiększając lordozę szyjną z równoczesną nadmierną kompresją kręgów. Natomiast okolica przejścia szyjno- piersiowego jest ustawiona w pozycji zgięcia prowadząc do hyperkifozy piersiowej, która utrudniając oddychanie może mieć wpływ na obniżenie wydolności krążeniowo- oddechowej. Zatem dysfunkcja ma wpływ na kształt kręgosłupa szyjnego i piersiowego, defekt estetyczny z niekiedy występującymi zmianami skórnymi w postaci zmian naczyń powierzchownych teleangiektazji – pajączków, na co głównie skarżą się pacjentki. Wdowi garb może przebiegać początkowo bezobjawowo, później mogą się pojawić dolegliwości bólowe, ograniczenia ruchomości, migreny, promieniowanie i parastezje do łopatek, kończyny górnej, głowy, zawroty, szumy w uszach a nawet zaburzenia widzenia. Niekiedy współistniejące skrócenie mięśnia mostko- sutkowo -obojczykowego może przenosić się na objawy ze strony stawów skroniowo- żuchwowych, powodując jego sztywność, zgrzytanie zębami w trakcie snu (bruksizm) oraz inne jego dysfunkcje.
Dawniej ta wada sylwetki pojawiała się przede wszystkim u kobiet w wieku menopauzalnym, kiedy to, najczęściej, były one już wdowami. Nazwa wywodzi się z odległych czasów gdzie to w wyniku śmierci mężczyzn na polach bitew pod wpływem smutku i żalu związanego z depresją po utracie męża, ciała kobiet nabierały charakterystycznego kształtu. Aktualnie dysfunkcja ta dotyka, nie tylko kobiet w dojrzałym wieku, ale także młodych osób.
Czynniki predysponujące do wystąpienia schorzenia
Przyczyną powstania mogą być trwałe nawyki posturalne tj. wykonywana praca, także genetyczna predyspozycja budowy kręgosłupa, hyperlordzoa szyjna, przepuklina lub kręgozmyk na poziomie C6/ C7, przebyta w młodości choroba Sheuermanna, osteoporoza, współistniejący dodatkowo zespół T4 oraz syndrom skrzyżowania górnego. Ten ostatni z angielskiego upper crossed syndrom to jedna z najbardziej bezpośednich przyczyn głównego zaburzenia, wg dr V. Jandy jest to charakterystyczna opowiedz mięśni na zaburzenie pracy stawu, jest ogólnoustrojową odpowiedzią organizmu na stres.
Można stwierdzić, iż wdowi garb jest wołaniem naszego ciała o pomoc. Nadmiernie napięcie generowane przez mięśnie w przedniej części szyi, powoduje nabudowanie tkanki łącznej w okolicy przejścia szyjno-piersiowego, w celu równoważenia sił działających na kręgosłup. Wysiłki te są próżne, a efekt mało estetyczny. Jak zatem radzić sobie z tego typu przypadłością?
Rehabilitacja i fizjoterapia - ,,wdowi garb”
Wśród licznych metod terapeutycznych dobre efekty przynoszą:
· terapia mięśniowo-powięziowa –FM i FDM
· głęboki masaż tkanek
· masaż poprzeczny oraz masaż funkcyjny
· poizometryczna relaksacja mięśni (PIR) –technika ukierunkowana na rozciąganie mięśni, wykonywana w cyklach 8-sekundowych napięć mięśniowych i następującym po nich rozluźnieniu.
· PNF – torowanie nerwowo-mięśniowe wykorzystywane do reedukacji prawidłowych wzorców ruchowych. Praca z wykorzystaniem podstawowych wzorców łopatki pozwala na świadomą kontrolę mięśni oraz poprawę koordynacji nerwowo-mięśniowej.
· Kinesiology taping – zastosowanie mają aplikacje redukujące nadmierne napięcie mięśniowe
· terapia manualna ukierunkowana na poprawę ruchomości w stawach (mobilizacje, manipulacje), a także wzrost elastyczności i przesuwalności tkanek miękkich (masaż poprzeczny, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe)
· autoterapia stanowi bardzo istotny element postępowania. Tylko pełne zaangażowanie ze strony pacjenta gwarantuje sukces terapii. Autoterapia obejmuje samodzielne ćwiczenia korekcji postawy ciała, ćwiczenia rozciągające oraz wzmacniające, a także pracę z napiętymi strukturami (rolowanie rollerem bądź piłeczką, mobilizacje uciskowe).
Wiele czasu w terapii należy poświęcić zaburzonej równowadze mięśniowej, która ma swoje odzwierciedlenie w zaburzonej postawie ciała. Głównym celem jest przywrócenie prawidłowego napięcia mięśniowego w mięśniach zbyt mocno napiętych oraz wzmocnienie mięśni osłabionych. Ważna jest również kolejność pracy, tzn. terapię należy rozpocząć od normalizacji napięcia w strukturach napiętych, a dopiero później rozpocząć terapię wzmacniającą.
Równie istotnym elementem postępowania jest terapia tkanek miękkich, gdyż wymienione mięśnie mogą generować punkty spustowe oraz punkty maksymalnie bolesne.
Najczęstsze aktywne punkty spustowe w przypadku wdowiego garbu
· pochyłe
· mostkowo-obojczykowo-sutkowy
· dźwigacz łopatki
· czworoboczny
· podpotyliczne
Są one przyczyną dolegliwości bólowych zarówno w mięśniu jak i w zupełnie innych obszarach ciała– ból rzutowany. Terapia tkanek miękkich wpływa na poprawę ukrwienia, co bezpośrednio przekłada się na lepsze odżywienie tkanek oraz prawidłowy odpływ limfy i ubocznych produktów przemiany materii. Efektem pracy z tkankami miękkimi jest poprawa elastyczności, przesuwalności i normalizacja napięcia.
ZAPRASZAMY DO NASZEJ PLACÓWKI NA REHABILITACJE - WIEMY JAK CI POMÓC :)
ZAREZERWUJ WIZYTĘ