Ostroga piętowa to przykład zmiany zwyrodnieniowo wytwórczej, powstałej w lokalizacji guza piętowego kości piętowej. Jest to narośl kostna generująca dolegliwości bólowe podczas obciążenia stopy, w zaawansowanym stadium ból pojawia się również w spoczynku.
Ostroga piętowa powstaje w wyniku niewłaściwego, oraz nadmiernego obciążenia stóp. Schorzeniu niewątpliwie sprzyja nadwaga, niewłaściwie dobrane obuwie, także praca w pozycji stojącej. Z klinicznego punktu widzenia natomiast, najbardziej istotny jest balans (równowaga) pomiędzy pracą czynnych i biernych stabilizatorów.

Gdy czynne stabilizatory stopy (mięśnie) nie pracują prawidłowo, utrzymując prawidłowe łuki stopy (podłużny i poprzeczny), przeciążeniu ulegają stabilizatory bierne (więzadła), szczególnie rozcięgno podeszwowe. Utrzymująca się dysfunkcja może doprowadzić do zapalenia rozcięgna podeszwowego i/lub nadbudowy kostnej w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego do kości piętowej – ostroga piętowa.

Istotnym elementem anatomicznym, ulegającym podrażnieniu w wyniku opisywanego schorzenia, jest poduszka tłuszczowa znajdująca się pod kością piętową. Poduszka tłuszczowa jest silnie unaczyniona i posiada w swojej strukturze komory ciśnień, dzięki czemu pełni rolę amortyzującą dla kości piętowej. Ją również należy uwzględnić podczas fizjoterapii zapalenia rozcięgna podeszwowego, oraz ostrogi piętowej.
Jeżeli kompleksowo podejdziemy do tematu zachowawczego leczenia ostrogi piętowej, efekty terapii mogą być bardzo dobre i trwałe.

Pierwszy etap rehabilitacji powinien obejmować odciążenie stopy tj. obciążanie stopy tylko na tyle ile to potrzebne. Kolejny i najważniejszy etap to terapia mięśniowo-powięziowa i manualna, która powinna obejmować rozluźnianie całego obszaru łydki i podeszwy stopy. Terapia zmniejsza napięcie powięzi i likwiduje bolesne punkty spustowe zlokalizowane w mięśniach. Uzupełnieniem terapii manualnej i powięziowej są ćwiczenia rozciągające oraz rolowanie mięśni łydki oraz podeszwy stopy.

Do rolowania można wykorzystać twarde piłeczki lub wałki. Na zakończenie terapii powięziowej warto również schłodzić okolice ostrogi piętowej przy pomocy żelowego okładu.

Zasadne jest również zastosowanie wkładek do butów podtrzymujących łuki stopy ( podłużny i poprzeczny), jest to natomiast rozwiązanie raczej doraźne, ponieważ z czasem może doprowadzić do większego ,,rozleniwienia’’ mięśni stopy.

Ostatnim etapem terapii ostrogi piętowej powinien być instruktarz w zakresie wykonywania ćwiczeń wzmacniających czynne stabilizatory stopy (mięśnie), które pacjent powinien wykonywać samodzielnie w domu.

​

Dodatkowo w razie potrzeby lub na życzenie Pacjenta wykonujemy badanie USG w celu zdiagnozowania ostrogi piętowej. 

​

​

​

​

ZAPRASZAMY DO NASZEJ PLACÓWKI NA REHABILITACJE - WIEMY JAK CI POMÓC :)

ZAREZERWUJ WIZYTĘ