FIBROLIZA NERWOWO-MIĘŚNIOWA 

Metoda ta opiera się na pogłębionej znajomości anatomii palpacyjnej, służy do uwalniania miejsc niedostępnych przy zwykłej pracy palpacyjnej. Wykorzystuje specjalne narzędzie w postaci haczyka, co pozwala na przywracanie ruchomości tkankowej w różnych płaszczyznach ślizgu mięśniowo-powięziowego. To właśnie techniki pracy mięśniowo-powięziowej przez fibrolizę z wykorzystaniem haczyków (czyli tzw. haczykowanie). Jest to sposób leczenia bólu układu ruchu polegający na uwalnianiu zrostów ciałek drażniących, umiejscowionych międzypowięziowo za pomocą mobilizacji przy użyciu przykładanych do skóry haczyków.

Szczególnym wskazaniem do stosowania tej metody jest ból pochodzenia urazowego, znakomicie sprawdza się ona przy wszelkiego rodzaju kontuzjach sportowych, na przykład przy: zapaleniu ścięgien, zapaleniu okołostawowym, neuralgii, bólu lędźwiowym, rwie kulszowej, deficytach ruchomości występujących po zabiegach chirurgicznych.

Twórcą tej techniki jest szwedzki fizjoterapeuta Kurt Ekman, który opracował zestaw haczyków oraz technikę pracy. Metoda ta zyskała sławę dzięki skutecznemu leczeniu bólów potylicznych pochodzących od nerwu Arnolda, nawracających zapaleń nadkłykcia bocznego, oraz nawracających zapaleń ścięgna Achillesa. W latach 70. Ekman stopniowo nauczył tej metody swoich współpracowników, przede wszystkim P. Duby i J. Burnotte. Rozwinęli oni jego koncepcję, opracowując mniej objawowe, łagodniejsze podejście do patologii, inspirowane konceptem łańcuchów mięśniowych i filozofią medycyny osteopatycznej.